نقد فیلم کودا (CODA)؛ درامی دلپذیر که باعث خنده و گریه شما می شود!

نقد فیلم کودا: یکی از فیلم‌ های تحسین‌شده و موفق سال ۲۰۲۱ که با ژانر کمدی-رمانتیک ساخته‌شده و در زمان اکرانش در زمستان ۲۰۲۱ مورد استقبال بینندگان زیادی قرار گرفت. این فیلم در سه رشته از جمله بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد جایزه اسکار شده‌است. اکسیژن را همراهی کنید.

نقد فیلم کودا – CODA

در سالی که اخبار جهان بسیار تلخ و نا امیدکننده بودند، این داستان‌ها و فیلم‌های دلگرم‌کننده بودند که برای داشتن لحظات دلپذیر به کمک ما آمدند. خوشبختانه، موفق‌ترین فیلم جشنواره ساندنس ۲۰۲۱، CODA، مرهم مناسبی برای این مواقع است. فیلم کودا با انتشار در شبکه اپل و سالن‌های منتخب، در اوایل سال ۲۰۲۱ تماشاگران را شگفت‌زده کرد و واضح است که این ستایش‌ها بی‌جا نبوده است. این فیلم بر اساس فیلم فرانسوی La Famille Bélier ساخته شده، اما به لطف کارگردانی سیان هدر و بازیگران چشمگیرش، راه خاص خود را پیدا کرده و به اثری دیدنی تبدیل شده‌است. فیلم کودا صادقانه آنچه را که می‌تواند یک داستان عمومی باشد می‌گیرد و آن را به یک کاوش صمیمانه از خانواده و مزایای فراگیری تبدیل می‌کند.

خلاصه داستان فیلم کودا

روبی روسی نوجوان (با بازی امیلیا جونز) بازیگر نقش اول فیلم است که فرزند والدین ناشنوا است. روبی وقتی در مدرسه نیست، وقت خود را صرف کمک به خانواده به‌عنوان مترجم آنها برای همه‌چیز می‌کند. این بدان معناست که وقتی والدین خوش‌نیت اما بی‌ظرافت او، فرانک و جکی (تروی کوتسور و مارلی متلین) با یک بیماری مقاربتی مواجه می‌شوند، او باید برای ترجمه در مطب دکتر حضور داشته باشد. یکی از اشتیاق‌های واقعی روبی آواز خواندن است و با تشویق معلم گروه آقای ویلالوبوس (یوجنیو دربز، که بازی او بسیار سرگرم‌کننده است)، خیلی زود رویای رفتن به مدرسه موسیقی را در سر می‌پروراند. با این حال، در حالی که خانواده‌اش در آستانه راه‌اندازی یک تجارت ماهیگیری جدید هستند، روبی بین وفاداری خود به آنها و تمایلش برای یافتن مسیر خود دچار دودلی و بحران می‌شود.

داستان اصلی یک دانش‌آموز دبیرستانی که چشمش به دنبال کردن حرفه موسیقی است، بسیار دور از ذهن است. CODA بسیاری از همان عناصر آشنای چنین ژانری را در خود جای داده، از کشف صدای نیرومند روبی توسط آقای ویلالوبوس تا مونتاژ آموزشی اجباری. با این حال، با متمرکز کردن روبی در یک خانواده ناشنوا، CODA موفق می‌شود حس جدیدی را به مخاطب منتقل کند. هالیوود تمایل دارد داستان‌های مربوط به شخصیت‌های معلول را نادیده بگیرد، اما این فیلم دقیقاً نشان می دهد که چرا باید این کار را متوقف کند. هدر (که فیلمنامه را نیز نوشته است) با امتناع از برخورد با راسی‌ها به‌عنوان افراد کم سن و سال، موفق می‌شود اعماق احساسی جدیدی هم در مقدمه و هم در شخصیت‌ها پیدا کند. بله، آنها به‌عنوان افراد ناشنوا با موانعی روبرو هستند، اما آنها همچنین شخصیت‌هایی کاملاً درک‌شده‌اند؛ آنها عمق دارند: غرور فرانک به کار او به‌عنوان یک ماهیگیر گره خورده است، برادر روبی، لئو (دانیل دورانت) آرزو دارد که به اندازه او مفید باشد و غیره. این جزئیات مهم‌اند و به داستان فیلم تاثیر بیشتری بخشیده‌اند.

این کمک می‌کند که بازیگران CODA مانند یک خانواده واقعی کنار هم باشند. این هم به لطف اجراهای آنها و هم به لطف فیلمنامه هدر است که راه‌های هوشمندانه‌ای برای جلوگیری از تبدیل شدن بیش از حد متقابل خانوادگی پیدا می‌کند. روبی و لئو مرتباً سعی می‌کنند با نام‌های مستعار واهی از یکدیگر پیشی بگیرند و جکی متلین مشکلی برای کمک به لئو از طریق Tinder ندارد. متلین، همانطور که انتظار می‌رفت، در میان بازیگران برجسته است زیرا او به‌طرز ماهرانه‌ای تلاش جکی را برای پذیرش اشتیاق روبی به خوانندگی، فعالیتی که او نمی‌تواند درک کند، منتقل می‌کند. به‌عنوان رهبر فیلم، جونز مقدار مناسبی از محبت و ناامیدی را برای خانواده‌اش به روبی القا می‌کند و همانطور که او بیشتر و بیشتر از پوسته خود بیرون می‌آید، غیرممکن است که او را ریشه‌یابی نکنید.

اگر فیلم کودا نقصی دارد، در پایان کاملاً پیچیده‌ی آن است که برخی جهش‌های روایی را نشان می‌دهد؛ برخی از درگیری‌های کوچک‌تر که در طول فیلم پخش می‌شوند به سرعت حل می‌شوند. در عین حال، سخت است که هدر را به‌خاطر این نتیجه امیدوارکننده مقصر بدانیم. در حالی که روبی رویای خود را تعقیب می‌کند، استفاده از جونی میچل در یک لحظه اوج پیروزمندانه، بیش از هر چیز دیگری در این فیلم احساساتی شیرین، توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. ممکن است برای برخی بیش از حد به‌نظر برسد، اما CODA مطمئناً به ایجاد تمام احساسات ممکن در بینندگان اختصاص داده شده است.

این فیلم شاید در ابتدا داستانی آشنا تکراری به‌نظر برسد، اما خیلی زود با چرخش‌هایی که در روایتش به وجود می‌آید ثابت می‌کند که اثری متفاوت و منحصر به فرد است. فیلم کودا مملو از شفقت واقعی و یک پیام مهم است: هر صدایی ضروری است، حتی اگر به روش‌های مختلف بیان شود. این فیلم برای افرادی که دوست دارند اثری دلگرم‌کننده و الهام‌بخش را تماشا کنند اثری مناسب است.